Κοινωνική συνοχή - Εθνική ευημερία.
Συστατικό χαρακτηριστικό του έθνους είναι ο λαός. Γιατί έθνος χωρίς λαό δεν μπορεί να υπάρξει. Η διευκρίνηση γίνεται για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το πόσο απαραίτητο είναι να κτίσουμε μια κοινωνία που θα σέβεται το Έθνος αλλά και τον λαό τον ίδιο μέσα από τις αρχές που διέπεται.
Οι αρχές που θα διέπουν την κοινωνία θα πρέπει να βασίζονται στην αλληλεγγύη μεταξύ όλων όσων αποτελούν το σύνολο. Η προσπάθεια της μετατροπής σε μια ατομικιστική κοινωνία δυτικού τύπου μόνο προβληματική είναι. Πρώτον γιατί δεν έχει καμία ιστορική συνοχή με το τι υπήρξε ο Έλληνας αλλά και γιατί δεν μπορεί να χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο που έχει ως στόχο να προοδεύσει.
Η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Mε γνώμονα αυτό το γεγονός τότε είναι ξεκάθαρο πως οι αρχές της κοινωνίας θα χτιστούν και θα θεσμοθετηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζουν πως σε καμία των περιπτώσεων οικογένειες, μεμονωμένα άτομα θα χάσουν οποιαδήποτε στήριξη από το υπόλοιπο σύνολο. Η λειτουργία της κοινωνίας θα είναι η στήριξη του κάθε κρίκου που αποτελεί μέλος της αλυσίδας. Γιατί μ΄αυτό το τρόπο θα προστατεύσει την ολική ευημερία.
Είναι ξεκάθαρο πως αν δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα φτιάξει άτομα δυο ταχυτήτων αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει προβλήματα και αντιδράσεις αφού πλέον θα δημιουργείται ταξικό ζήτημα. Όλοι θα έχουν τις ίδιες παροχές, δικαιώματα και υποχρεώσεις και πλέον η ατομική ευημερία θα αποτελεί αποτέλεσμα τις ατομικής ανάπτυξης του ατόμου. Απ' την στιγμή όμως που μια κοινωνία θα διασφαλίζει την ίση στήριξη και κατανομή τότε απλά θα διασφαλίζει πως κανένας δεν μπορεί να νιώθει αποκλεισμένο μέρος του συνόλου.
Βασική αρχή όπως διαφαίνεται είναι η δημιουργία μιας κολεκτιβιστικής κοινωνίας. Όχι υπό το μορφή της ρομποτικής συσχέτισης μεταξύ των μελών της αλλά της ανθρώπινης. Γιατί η συσχέτιση θα πρέπει να αναγνωρίζει τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ενός και να μην τα παραγνωρίζει οδηγώντας σε μια κολεκτιβιστική μαζικοποίηση. Κάθε μέλος της κοινωνίας θα πρέπει να βιώνει αυτήν ως μέρος του και με τη σειρά του η κοινωνία το κάθε μέλος της να το προσέχει ξεχωριστά.
Ισότητα και Αλληλεγγύη θα πρέπει να χαρακτηρίζουν το σύνολο. Μόνο έτσι ευημερεί ο λαός. Σημαντικό κομμάτι είναι επίσης η κοινωνία να λειτουργεί ως θεματοφύλακας του έθνους. Γιατί έθνος – λαός – κοινωνία είναι ταυτόσημα. Είναι ένα κομμάτι αδιαίρετο. Με την αποκοπή του ενός αυτόματα έχουμε δυσλειτουργική σχέση και δράση. Άρα η εθνική ευμάρεια συμβαδίζει και με την κοινωνική. Και έτσι πρέπει να λαμβάνεται!
Οι αρχές που θα διέπουν την κοινωνία θα πρέπει να βασίζονται στην αλληλεγγύη μεταξύ όλων όσων αποτελούν το σύνολο. Η προσπάθεια της μετατροπής σε μια ατομικιστική κοινωνία δυτικού τύπου μόνο προβληματική είναι. Πρώτον γιατί δεν έχει καμία ιστορική συνοχή με το τι υπήρξε ο Έλληνας αλλά και γιατί δεν μπορεί να χαρακτηρίζει το σύγχρονο άνθρωπο που έχει ως στόχο να προοδεύσει.
Η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Mε γνώμονα αυτό το γεγονός τότε είναι ξεκάθαρο πως οι αρχές της κοινωνίας θα χτιστούν και θα θεσμοθετηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζουν πως σε καμία των περιπτώσεων οικογένειες, μεμονωμένα άτομα θα χάσουν οποιαδήποτε στήριξη από το υπόλοιπο σύνολο. Η λειτουργία της κοινωνίας θα είναι η στήριξη του κάθε κρίκου που αποτελεί μέλος της αλυσίδας. Γιατί μ΄αυτό το τρόπο θα προστατεύσει την ολική ευημερία.
Είναι ξεκάθαρο πως αν δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα φτιάξει άτομα δυο ταχυτήτων αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει προβλήματα και αντιδράσεις αφού πλέον θα δημιουργείται ταξικό ζήτημα. Όλοι θα έχουν τις ίδιες παροχές, δικαιώματα και υποχρεώσεις και πλέον η ατομική ευημερία θα αποτελεί αποτέλεσμα τις ατομικής ανάπτυξης του ατόμου. Απ' την στιγμή όμως που μια κοινωνία θα διασφαλίζει την ίση στήριξη και κατανομή τότε απλά θα διασφαλίζει πως κανένας δεν μπορεί να νιώθει αποκλεισμένο μέρος του συνόλου.
Βασική αρχή όπως διαφαίνεται είναι η δημιουργία μιας κολεκτιβιστικής κοινωνίας. Όχι υπό το μορφή της ρομποτικής συσχέτισης μεταξύ των μελών της αλλά της ανθρώπινης. Γιατί η συσχέτιση θα πρέπει να αναγνωρίζει τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε ενός και να μην τα παραγνωρίζει οδηγώντας σε μια κολεκτιβιστική μαζικοποίηση. Κάθε μέλος της κοινωνίας θα πρέπει να βιώνει αυτήν ως μέρος του και με τη σειρά του η κοινωνία το κάθε μέλος της να το προσέχει ξεχωριστά.
Ισότητα και Αλληλεγγύη θα πρέπει να χαρακτηρίζουν το σύνολο. Μόνο έτσι ευημερεί ο λαός. Σημαντικό κομμάτι είναι επίσης η κοινωνία να λειτουργεί ως θεματοφύλακας του έθνους. Γιατί έθνος – λαός – κοινωνία είναι ταυτόσημα. Είναι ένα κομμάτι αδιαίρετο. Με την αποκοπή του ενός αυτόματα έχουμε δυσλειτουργική σχέση και δράση. Άρα η εθνική ευμάρεια συμβαδίζει και με την κοινωνική. Και έτσι πρέπει να λαμβάνεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου